Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Przemyślu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Przemyślu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Anna Kicman

Protokolant st. sekr. sądowy Katarzyna Maziarczyk - Kotwica

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2014 r. w Przemyślu

na rozprawie

sprawy T. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę

na skutek odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 6 czerwca 2014 r., znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy T. M. prawo do emerytury, począwszy od dnia 27 maja 2014 r.

Sygn. akt III U 819/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 29 października 2014 r.

Decyzją z dnia 6 czerwca 2014 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy T. M. przyznania emerytury.

W podstawie prawnej powołano art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W uzasadnieniu wskazano, że Zakład odmówił przyznania emerytury, ponieważ na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nie udokumentował 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Jednocześnie poinformowano, że do pracy w szczególnych warunkach został wnioskodawcy zaliczony okres zatrudnienia od 2 grudnia 1985 r. do 28 lutego 2005 r. z tytułu zatrudnienia w Miejskim Przedsiębiorstwie (...). Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesiące i 19 dni; składkowe – 26 lat, 5 miesięcy i 11 dni; łącznie – 26 lat, 8 miesięcy, w tym w szczególnych warunkach/charakterze – 12 lat, 10 miesięcy i 9 dni. Zakład nie uwzględnił okresu od 23 stycznia 1974 r. do 8 sierpnia 1974 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył w dniu 13 czerwca 2014 r. wnioskodawca T. M..

Na uzasadnienie swojego stanowiska wnioskodawca podał, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją, gdyż nie został mu zaliczony okres pracy w warunkach szczególnych w Wojewódzkim Urzędzie Spraw Wewnętrznych w P. od 16 września 1983 r. do 31 października 1985 r. i pracy w Kopalni (...) w J. od 27 stycznia 1975 r. do 28 czerwca 1975 r. Nie zaliczono mu również okresu zatrudnienia w Powiatowej Spółdzielni Pracy Usług (...) od 23 stycznia 1974 r. do 8 sierpnia 1974 r. w D.. Nie może przedłożyć prawidłowego świadectwa pracy, ponieważ zakład pracy nie istnieje.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte
w zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że wnioskodawca w dniu 27 maja 2014 r. złożył wniosek o emeryturę wcześniejszą z tytułu pracy w warunkach szczególnych. We wniosku zawarł oświadczenie, że nie jest członkiem OFE. Rozpatrując wniosek o emeryturę organ rentowy uznał, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. udowodnił 26 lat i 8 miesięcy okresów składkowych i nieskładkowych, co pozwala na przyjęcie, że wnioskodawca posiada wymagany ogólny staż pracy, tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Wnioskodawca przedstawił dokumenty stwierdzające wykonywanie pracy w szczególnych warunkach na okres zatrudnienia w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) od 2 grudnia 1985 r. do 28 lutego 2005 r., który to okres został uznany za pracę w szczególnych warunkach w wymiarze 12 lat, 10 miesięcy i 9 dni do dnia 1 stycznia 1999 r. Ponieważ na sporne okresy zatrudnienia wnioskodawca nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach, organ rentowy odmówił uznania ich za pracę w szczególnych warunkach. Okres pracy w Spółdzielni Pracy Usług (...) w D. od 23 stycznia 1974 r. do 8 sierpnia 1974 r. nie został uznany przez organ rentowy z uwagi na brak informacji, czy w spornym okresie wnioskodawca był pracownikiem, czy członkiem spółdzielni. W sytuacji, gdy wnioskodawca był członkiem spółdzielni, wskazany okres zatrudnienia podlega uwzględnieniu na podstawie treści
art. 6 ust. 2 pkt 12 w zw. z art. 174 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Obowiązujące przed dniem 15 listopada 1991 r. przepisy dekretu z dnia 4 marca 1976 r. o ubezpieczeniu społecznym członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych (Dz. U. z 1983 r. Nr 27, poz. 135 ze zm.) w zakresie obowiązku ubezpieczenia społecznego, jak i ustalania podstawy wymiaru wiązały obowiązek ubezpieczenia społecznego z pracą w spółdzielni, a podstawę wymiaru składek odnosiły do dochodu za dni przepracowane. W związku z tym za środek dowodowy potwierdzający okres pracy w spółdzielni przebyty przed dniem 15 listopada 1991 r. należy przyjmować dokumentację potwierdzającą liczbę dni przepracowanych. Zgodnie z powołanym dekretem oraz rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 marca 1976 r. (Dz. U. Nr 13, poz. 74) obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu podlegał członek spółdzielni z tytułu wykonywanej pracy w spółdzielni. Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne stanowiły kwoty wypłacone ubezpieczonym w roku obrachunkowym z tytułu pracy w spółdzielni, a więc za dni przepracowane. Ponieważ wnioskodawca nie przedłożył informacji o przepracowanych dniówkach obrachunkowych, organ rentowy odmówił uznania spornego okresu zatrudnienia.

Sąd Okręgowy w Przemyślu ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca T. M., ur. (...), w dniu 27 maja 2014 r. złożył wniosek o emeryturę, oświadczając w nim, iż nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Wnioskodawca przedłożył dokumentację potwierdzającą przebieg zatrudnienia, w tym w szczególności: świadectwo pracy z dnia 27 czerwca 1975 r. wystawione przez Kopalnię (...) w J., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tej kopalni w okresie od 27 stycznia 1975 r. do 28 czerwca 1975 r. na stanowisku robotnika niekwalifikowanego pod ziemią; świadectwo pracy wystawione przez (...) w P., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy w okresie od 16 września 1983 r. do 31 października 1985 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku funkcjonariusza MO; świadectwo pracy z dnia 28 lutego 2005 r. wydane przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy w okresie od 2 grudnia 1985 r. do 28 lutego 2005 r., na stanowiskach mistrz, operator urządzeń ogrzewczych i obchodowy sieci cieplnej – monter urządzeń i instalacji ciepłowniczych, z tym że w okresie od 18 września 1989 r. do 22 września 1989 r. korzystał z urlopu bezpłatnego; świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 23 maja 2014 r. wystawione przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) Spółka z o.o., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy w okresie od 2 grudnia 1985 r. do 28 lutego 2005 r., w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych, na stanowiskach mistrza (obecnie dyspozytor ruchu) od 2 grudnia 1985 r. do 30 listopada 1994 r., operator urządzeń ogrzewczych (obecnie obchodowy sieci cieplnej i gazowej) od 1 grudnia 1994 r. do 31 marca 2004 r.

Na podstawie całości zgromadzonej w aktach rentowych dokumentacji, decyzją z dnia 6 czerwca 2014 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił wnioskodawcy przyznania emerytury, ponieważ na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca
nie udokumentował 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesiące i 19 dni; składkowe – 26 lat, 5 miesięcy i 11 dni; łącznie – 26 lat, 8 miesięcy, w tym w szczególnych warunkach/charakterze – 12 lat, 10 miesięcy i 9 dni.

Dowód – akta emerytalne wnioskodawcy:

- wniosek emerytalny z dnia 27.05.2014 r.,

- świadectwa pracy, świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach,

- decyzja ZUS z dnia 6.06.2014 r.

Sąd ustalił nadto, że wnioskodawca w okresie od 27 stycznia 1975 r. do 28 czerwca 1975 r. był zatrudniony w Kopalni (...) w J., na stanowisku robotnika niewykwalifikowanego pod ziemią. W tym okresie wnioskodawca przez cały czas pracował pod ziemią, zajmował się noszeniem obudów, transportem do przodka. Praca odbywała się w ciężkich warunkach – przy niskich chodnikach, na kolanach.

W okresie od 16 września 1983 r. do 31 października 1985 r. wnioskodawca pracował w (...) w P. na stanowisku funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej. W tym czasie wnioskodawca był przydzielony do patrolu, a więc pracował w służbie zewnętrznej w różnych warunkach pogodowych, w warunkach niebezpiecznych.

Dowód:

- dokumentacja zawarta w aktach osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Kopalni (...) w J.,

- dokumentacja zawarta w aktach osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w (...) w P.,

- przesłuchanie wnioskodawcy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów
z dokumentów zgromadzonych w aktach emerytalnych wnioskodawcy, aktach osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Kopalni (...) w J. oraz z okresu zatrudnienia w (...) w P., których domniemanie prawdziwości wynika z art. 244 i nast. k.p.c., a ponadto ich wiarygodność nie została obalona przez żadną ze stron.

Sąd dał wiarę zeznaniom wnioskodawcy T. M., jako spójnym, logicznym, a ponadto znajdującym potwierdzenie w dowodach z dokumentów. Wynika z nich jednoznacznie, w jakim charakterze, przy jakich pracach i w jakich warunkach był zatrudniony wnioskodawca w Kopalni (...) w J. oraz w (...) w P..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy T. M. należy uznać za uzasadnione.

Na podstawie art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U.
z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego
w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa (ust. 2 art. 184).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3.

Przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się: okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 32 ust. 1a pkt 1).

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia (art. 32 ust. 2).

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnym charakterze uważa się: żołnierzy zawodowych, funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Celnej, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej (art. 32 ust. 3 pkt 6).

Wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (ust. 4 art. 32).

Przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) - pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach określonych w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeśli osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych.

Do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach, o których mowa w ust. 1, zalicza się także okresy pracy górniczej w rozumieniu przepisów
o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz okresy zatrudnienia na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, a także okresy pracy lub służby, o których mowa
w § 5-10 (§ 4 ust. 3).

Ponadto według § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy.

W myśl § 3 powołanego rozporządzenia za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia.

Zgodnie z § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia żołnierz zawodowy oraz funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej, organów bezpieczeństwa publicznego i Służby Więziennej, zwolniony ze służby, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat
dla mężczyzn w czasie służby wojskowej, w Milicji Obywatelskiej, w organach bezpieczeństwa publicznego, służby więziennej bądź w czasie zatrudnienia wykonywanego po zwolnieniu z tej służby, bądź w ciągu 5 lat po zwolnieniu ze służby lub ustaniu zatrudnienia,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat tej służby.

Istotą sporu w niniejszej sprawie była kwestia ustalenia, czy wnioskodawca był zatrudniony, co najmniej 15 lat w warunkach szczególnych/w szczególnym charakterze.

Z akt sprawy wynika, że ZUS nie kwestionował spełnienia przez wnioskodawcę pozostałych warunków niezbędnych do nabycia prawa do emerytury, na podstawie wyżej powołanych przepisów, a więc ukończenia 60 roku życia w dniu (...)r., nie przystąpienia do OFE, wykazania na dzień 1 stycznia 1999 r. wymaganego okresu zatrudnienia wynoszącego co najmniej 25 lat dla mężczyzn.

Zakład przyjął za udowodnione na dzień 1 stycznia 1999 r. okresy nieskładkowe w wymiarze 2 miesiące i 19 dni; składkowe – 26 lat, 5 miesięcy i 11 dni; łącznie – 26 lat, 8 miesięcy, w tym w szczególnych warunkach – 12 lat, 10 miesięcy i 9 dni. Do pracy w szczególnych warunkach został wnioskodawcy zaliczony okres pracy z tytułu zatrudnienia w Miejskim Przedsiębiorstwie (...).

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, że wnioskodawca był zatrudniony w szczególnych warunkach w Kopalni (...) w J. w okresie od 27 stycznia 1975 r. do 28 czerwca 1975 r., stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku pracownika niewykwalifikowanego pod ziemią (łącznie 5 miesięcy i 2 dni).

Wskazane wyżej stanowisko wymienione zostało w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) w wykazie A, Dziale I –
„W górnictwie”, poz. 1 – „Prace pod ziemią” oraz w załączniku nr 1
do zarządzenia nr 17 Ministra Górnictwa i Energetyki z dnia 12 sierpnia 1983 r. w sprawie określenia stanowisk pracy w resorcie górnictwa i energetyki, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach w wykazie A, Dziale I, poz. 1, pkt 1 – „robotnik górniczy /pomoc dołowa/”.

Sąd zaliczył wnioskodawcy do pracy w szczególnym charakterze okres zatrudnienia w (...) w P.
od 16 września 1983 r. do 31 października 1985 r. na stanowisku funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej (łącznie 2 lata, 1 miesiąc i 15 dni).

Podnieść należy, iż okres służby w charakterze funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej nie jest okresem pracy w szczególnych warunkach, lecz w szczególnym charakterze. Praca ta wymieniona została w cytowanych wyżej przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, a to w § 10 w związku z § 4 ust. 3.

Ponadto zgodnie z art. 78 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji
(t.j. Dz. U. z (...). Nr 287, poz. 1687 ze zm.) okres służby policjanta traktuje się jako pracę w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów
o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (obecnie: przepisów
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stosownie
do art. 192 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.).

Stosownie do regulacji art. 13 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 667 ze zm.), jako równorzędne ze służbą w Policji traktuje się okresy służby w charakterze funkcjonariusza Milicji Obywatelskiej, z wyjątkiem służby określonej w ust. 2; a to służby w latach 1944-1956 w charakterze funkcjonariusza organów bezpieczeństwa państwa, porządku
i bezpieczeństwa publicznego, jeżeli przy wykonywaniu czynności służbowych funkcjonariusz popełnił przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości lub naruszające dobra osobiste obywatela i za to został zwolniony dyscyplinarnie, umorzono wobec niego postępowanie karne ze względu na znikomy lub nieznaczny stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu lub został skazany z winy umyślnej prawomocnym wyrokiem sądu /w brzmieniu obowiązującym od dnia 16 marca 2009 r. z mocy art. 2 pkt 1 lit. b ustawy zmieniającej z dnia 23 stycznia 2009 r. (Dz. U. Nr 24, poz. 145)/.

Zdaniem Sądu możliwe jest zaliczenie pracy w szczególnym charakterze do pracy w szczególnych warunkach w tym celu, aby łącznie osiągnąć 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 6 września 2012 r., sygn. II UK 44/12 (OSNP 2013/15-16/188, LEX nr 1276215) stwierdzając, że do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach zalicza się okresy pracy lub służby, o których mowa w § 5-10 w związku z § 4 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Nie dolicza się natomiast do okresów pracy w szczególnym charakterze okresów pracy w szczególnych warunkach.

Podkreślić należy również, iż w postępowaniu wszczętym odwołaniem od decyzji organu rentowego Sąd kieruje się regułami dowodzenia określonymi w art. 227-309 k.p.c., zwłaszcza że w przepisach regulujących postępowanie w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych (art. 477 ⁸ i nast. k.p.c.) nie ma jakichkolwiek odrębności lub ograniczeń. Przeciwnie, art. 473 § 1 k.p.c. stanowi, że w sprawach z tego zakresu nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków i z przesłuchania stron, co oznacza, że fakty, od których uzależnione jest prawo do emerytury i renty oraz wysokość tych świadczeń, mogą być wykazywane wszelkimi środkami dowodowymi, w tym także zeznaniami świadków i stron.

Z poczynionych wyżej ustaleń wynika więc, że wnioskodawca na dzień 1 stycznia 1999 r. wykazał łącznie 15 lat, 7 miesięcy i 6 dni pracy w warunkach szczególnych/szczególnym charakterze, a tym samym spełnił wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania mu prawa do emerytury w świetle wyżej powołanych przepisów.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS, świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W niniejszej sprawie wnioskodawca wszystkie przesłanki do nabycia świadczenia spełnił od dnia 27 maja 2014 r., a więc od dnia złożenia wniosku o emeryturę.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w związku z powołanymi wyżej przepisami prawa orzeczono, jak w sentencji wyroku.