Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Przemyślu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Przemyślu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym :

Przewodniczący SSO Anna Kicman

Protokolant st. sekr. sądowy Katarzyna Maziarczyk - Kotwica

po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r. w Przemyślu

na rozprawie

sprawy T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o emeryturę - wysokość świadczenia

na skutek odwołania T. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 15 stycznia 2014 r., znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy T. B. przyjmuje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 85,42 % - jak w wersji roboczej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. z dnia 29 lipca 2014 r., począwszy od 28 grudnia 2013 r., tj. daty złożenia wniosku o emeryturę.

Sygn. akt III U 287/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 22 października 2014 r.

Decyzją z dnia 15 stycznia 2014 r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. przyznał wnioskodawcy T. B. emeryturę od 24 grudnia 2013 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1975 r. do 2012 r., wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 84,54 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 84,54 % przez kwotę bazową 3.080,84 zł wyniosła 2.604,54 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił okresy składkowe
w wymiarze 40 lat, 7 miesięcy i 27 dni, tj. 487 miesięcy oraz nieskładkowe
w wymiarze – 5 lat, 2 miesiące i 10 dni, tj. 62 miesiące. Wysokość emerytury wyniosła 2.207,84 zł.

Jednocześnie poinformowano, że do stażu pracy nie doliczono okresu
od 10 listopada 1966 r. do 1 września 1967 r. w(...) w M., ponieważ na przedłożonych dokumentach brak informacji o okresach urlopów bezpłatnych, wychowawczych oraz brak informacji, jaki był wymiar czasu pracy
w w/w okresie.

W podstawie prawnej decyzji powołano ogólnie przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Odwołanie od powyższej decyzji złożył w dniu 4 lutego 2014 r. wnioskodawca T. B..

Wnioskodawca podał, że kwestionuje przyjęte w decyzji wyliczenia dotyczące lat 1974-1977. Z okresu pracy w (...) brak dokumentów do wystawienia druku Rp-7.
Z książeczki ubezpieczeniowej wynika uposażenie miesięczne. Wnioskodawca nie ponosi winy za to, że pracownik wpisujący wysokość wynagrodzenia nie wykreślił słowa rocznie. Rok 1976 wyraźnie odzwierciedla logiczne rozumowanie. W druku Rp-7 z (...) R. wykazano tylko uposażenie zasadnicze, ponieważ nie zachowały się regulaminy premiowania.
W książeczce zdrowia za 1976 r. wpisano uposażenie miesięczne, które w przeliczeniu na 12 miesięcy nie pokrywa się z tym wpisanym na druku Rp-7.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

W uzasadnieniu wskazano w szczególności, że organ rentowy nie znalazł podstaw do wnioskowanego przez stronę przeliczenia świadczenia.
Do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia zostały przyjęte wynagrodzenia wnioskodawcy z okresu 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu zatrudnienia, na skutek czego wskaźnik podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 85,54 %. W trakcie obliczania tej podstawy problematyczne dla organu rentowego stało się ustalenie wysokości wynagrodzeń wnioskodawcy osiąganych podczas zatrudnienia w (...) w Z. z okresu od 1 października 1973 r. do 31 października 1974 r. Wnioskodawca z tego okresu zatrudnienia nie przedłożył zaświadczenia z tego zakładu pracy o wysokości osiąganych zarobków. W legitymacji ubezpieczeniowej istnieje wątpliwy zapis. Została wpisana kwota w wysokości 3.512 zł, przy czym nie wiadomo, czy dotyczy ona roku 1973 czy 1974, a nadto nie wiadomo, czy podana kwota to wynik roczny, czy też miesięczna wysokość świadczenia. Na podstawie tego dowodu organ rentowy nie mógł ustalić, jaka była wysokość faktycznego wynagrodzenia wnioskodawcy. Odnośnie drugiej spornej kwestii, tj. wynagrodzenia wnioskodawcy przypadającego w (...) Zakładach (...) z okresu 1974-1977, organ rentowy wyjaśnił, że podstawą do ustalenia wynagrodzeń z tego okresu zatrudnienia stało się zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 4 września 2013 r. wydane przez pracodawcę. W ocenie organu rentowego w obecnym stanie faktycznym nie ma podstaw do przyjęcia innych wynagrodzeń, niż te, które zostały wykazane w powyższym zaświadczeniu. Jest to bowiem w tym przypadku podstawowy dokument do wykazania wysokości osiąganych przychodów ubezpieczonego. Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń przyjmuje się zarobki objęte obowiązkiem opłacania składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Oznacza to zatem, że przyjmuje się te składniki wynagrodzenia (dochodu, przychodu), które w rozumieniu przepisów o podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, obowiązujących w danym okresie, podlegały składce na to ubezpieczenie, niezależnie od tego, czy w okresie tym określony przychód był uwzględniany w tej podstawie.

Sąd Okręgowy w Przemyślu ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca T. B., urodzony (...), w dniu 28 grudnia 2013 r. złożył wniosek o emeryturę, wnosząc o ustalenie podstawy wymiaru emerytury na podstawie przedłożonych dokumentów z wybraniem najkorzystniejszego wariantu. Do wniosku dołączył on m.in.: świadectwo pracy z dnia 28 października 1974 r. wystawione przez (...) w Z., z którego wynikało, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy w okresie od 1 października 1973 r. do 31 października 1974 r. na stanowisku kierownika Pracowni Higieny Pracy; świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 1977 r. wystawione przez (...) Zakłady (...) Przedsiębiorstwo państwowe, z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w tym zakładzie pracy w okresie od 1 listopada 1974 r. do 30 kwietnia 1977 r. na stanowisku mistrza zmianowego, a ostatnio specjalisty ds. wynalazczości i patentów, na którym otrzymywał wynagrodzenie
w kwocie 4.000 zł miesięcznie według kat. 13 oraz premię zgodnie
z regulowaniem premiowania; zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 4 września 2013 r. wydane przez (...) Spółka Akcyjna
w R., z którego wynika, że wnioskodawca był zatrudniony w okresie od 1 listopada 1974 r. do 30 kwietnia 1977 r. na stanowisku specjalisty ds. wynalazczości i patentów na pełny etat i pobierał wynagrodzenie w 1974 r.
w wysokości 7.700 zł, w 1975 r. – 46.200 zł, w 1976 r. – 46.800 zł, w 1977 r. – 16.000 zł; legitymację ubezpieczeniową. Z wpisów zawartych na str. 82-83 tej legitymacji wynika, że wnioskodawca w okresie od 1 października 1973 r. do 31 października 1974 r. był zatrudniony w (...) w Z. na stanowisku kierownik Pracowni Higieny Pracy, w miejscu przeznaczonym na wpis o wysokości zarobku razem brutto i przeciętnego miesięcznego wpisano jedynie kwotę 3.512 zł. Wpis został opieczętowany i podpisany przez referenta kadr L. P.. Dalej wpisano, że w okresie od 1 listopada 1974 r. do 30 kwietnia 1977 r. wnioskodawca był zatrudniony w (...) Zakładach (...)
w R. na stanowisku mistrza zmianowego. W miejscu przeznaczonym na dokonanie wpisu o wysokości zarobku wpisano rok 1976 i podano kwotę 4.651 zł.

Na podstawie całości zgromadzonych w aktach dokumentów, zaskarżoną decyzją z dnia 15 stycznia 2014 r. znak: (...) przyznał wnioskodawcy T. B. emeryturę od 24 grudnia 2013 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1975 r. do 2012 r., wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 84,54 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 84,54 % przez kwotę bazową 3.080,84 zł wyniosła 2.604,54 zł. Do ustalenia wysokości emerytury Zakład uwzględnił okresy składkowe
w wymiarze 40 lat, 7 miesięcy i 27 dni, tj. 487 miesięcy oraz nieskładkowe
w wymiarze – 5 lat, 2 miesiące i 10 dni, tj. 62 miesiące. Wysokość emerytury wyniosła 2.207,84 zł.

Jednocześnie poinformowano, że do stażu pracy nie doliczono okresu
od 10 listopada 1966 r. do 1 września 1967 r. w (...) w M., ponieważ na przedłożonych dokumentach brak informacji o okresach urlopów bezpłatnych, wychowawczych oraz brak informacji, jaki był wymiar czasu pracy w ww. okresie.

Z załącznika do decyzji z dnia 15 stycznia 2014 r. dotyczącego obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury wynika, ze do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury przyjęto lata 1975-1976, 1978-1981, 1983-1989, 2002-2003, 2005-2006, 2008-2009, 2012. Z zestawienia tego wynika ponadto, że za 1975 r. przyjęto zarobki – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne
w wysokości 46.200 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł – 98,39 %), a za 1976 r. – 46.800 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł – 91,10 %).

Dowód – akta organu rentowego:

- wniosek o emeryturę z dnia 28.12.2013 r.,

- świadectwa pracy,

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu,

- legitymacja ubezpieczeniowa,

- zaskarżona decyzja ZUS z dnia 15.01.2014 r.

Ponadto Sąd ustalił, że wnioskodawca był zatrudniony w (...)w Z. w okresie od 1 października 1973 r. do 31 października 1974 r. Nie zachowały się dokumenty źródłowe z okresu tego zatrudnienia dotyczące wysokości osiąganego wynagrodzenia, a jedynie wpis w legitymacji ubezpieczeniowej. Na koniec zatrudnienia w tym zakładzie pracy księgowa w obecności referenta kadr L. P. dokonała wpisu
w tej legitymacji w zakresie wysokości zarobku wnioskodawcy w kwocie 3.512 zł miesięcznie. Wnioskodawca był kierownikiem Pracowni Higieny Pracy, posiadał wyższe wykształcenie. W tym samym czasie L. P. legitymująca się wykształceniem średnim technicznym i zajmująca stanowisko referenta kadr otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 2.218 zł miesięcznie.

Następnie od dnia 1 listopada 1974 r. wnioskodawca został zatrudniony w (...) Zakładach (...) w R.
na stanowisku mistrza zmianowego. W dniu zawarcia umowy o pracę ustalono, że wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie w sposób
i na warunkach przewidzianych w zarządzeniu Ministra Przemysłu Chemicznego z dnia 8 października 1975 r. według kategorii 11 w wysokości 3.400 zł wraz z dodatkiem za kierowanie w wysokości 450 zł plus premię regulaminową, zgodnie z angażem z dnia 1 listopada 1974 r., a ponadto zostało poparte (...) dla (...) Chemicznego
z dnia 28 grudnia 1974 r. z mocą obowiązującą od 1 stycznia 1975 r. Dodatek za kierowanie związany był z faktem kierowania przez wnioskodawcę pracownikami zajmującymi się produkcją leków, jako kierownik komórki administracyjnej. Z okresu tego zatrudnienia zakład pracy wystawił wnioskodawcy zaświadczenie o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu, w którym wpisano jedynie składniki stałe wynagrodzenia, bez żadnych składników dodatkowych – zmiennych. Zgodnie z angażem
z dnia 26 sierpnia 1976 r., z dniem 1 września 1976 r. wnioskodawca został przeniesiony ze stanowiska mistrza zmianowego na stanowisko specjalisty do spraw wynalazczości i patentów i wówczas otrzymał wynagrodzenie według kategorii 13-tej, tj. 400 zł miesięcznie oraz premię zgodnie z obowiązującym regulaminem premiowania pracowników umysłowych. Ponadto w książeczce ubezpieczeniowej wpisano za 1976 r. kwotę wynagrodzenia w wysokości 4.651 zł i jest to wynagrodzenie miesięczne. Wpisu dokonywała K. R., która pracowała w dziale rachuby płac.

Dowód:

- angaż z dnia 26.08.1976 r. – k. 7, 46

- angaż z dnia 1.11.1974 r. – k. 45,

- Układ Zbiorowy Pracy dla (...) Chemicznego z grudnia 1974 r. – k. 31-44

- zeznania świadka L. P. – k. 77,

- zeznania świadka A. C. – k. 91,

- przesłuchanie wnioskodawcy.

Na zobowiązanie Sądu organ rentowy dokonał wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy przy założeniu, że w okresach od 1 listopada 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. wynagrodzenie zasadnicze wynosiło 3.400 zł plus dodatek za kierowanie w kwocie 450 zł, tj. łącznie 3.850 zł miesięcznie, a od 1 stycznia 1976 r. do 31 grudnia 1976 r. – wynagrodzenie miesięczne wynosiło 4.651 zł.

Ze sporządzonej przez ZUS wersji roboczej decyzji o przeliczeniu emerytury z dnia 29 lipca 2014 r. wynika, że organ rentowy przeliczył wnioskodawcy emeryturę od 24 grudnia 2013 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto: przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1975 r. do 2012 r., wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 85,42 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 85,42 % przez kwotę bazową 3.080,84 zł wyniosła 2.631,65 zł. Podstawa wymiaru po waloryzacji od 1 marca 2014 r. wyniosła 2.673,76 zł. Wysokość emerytury po waloryzacji od 1 marca 2014 r. wyniosła 2.287,57 zł.

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury uwzględniono lata 1975-1976, 1978-1981, 1983-1989, 2002-2003, 2005-2006, 2008-2009, 2012 i przyjęto zarobki – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za 1975 r. w wysokości 46.200 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł 98,39%), a za 1976 r. – 55.812 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł 108,64%).

Dowód:

- wersja robocza decyzji o przeliczeniu emerytury sporządzona przez ZUS – k. 97-99.

Dokonując powyższych ustaleń, Sąd oparł się na dowodach
z dokumentacji zgromadzonej w aktach organu rentowego oraz w toku prowadzonego w sprawie postępowania sądowego. Dowody te korzystają
z domniemania prawdziwości zawartych w nich danych z mocy art. 244
i nast. k.p.c., a ich wiarygodność nie została w sposób wystarczający obalona przez żadną ze stron.

Ponadto Sąd uznał za wiarygodne zeznania świadków L. P.
i A. C. oraz wnioskodawcy T. B. uznając je za spójne, logiczne, w szczególności zaś w zakresie znajdującym potwierdzenie
w dowodach z dokumentów. W tym zakresie Sąd bowiem miał na uwadze, iż w trakcie postępowania dowodowego w sprawach z ubezpieczenia społecznego mogą być przeprowadzane wszelkie dowody przewidziane przepisami kodeksu postępowania cywilnego, w tym także dowód z zeznań świadków i stron, w celu udowodnienia wysokości uzyskiwanego wynagrodzenia (odmiennie niż ma to miejsce w toku postępowania administracyjnego przed organem rentowym), jednakże wiarygodność i moc wszystkich dowodów wymaga oceny wszechstronnej, pozwalającej na postawienie wniosków pewnych, precyzyjnych i kategorycznych. Sąd analizując zalegający w aktach sprawy materiał dowodowy stwierdził, że
z angażu z dnia 26 sierpnia 1976 r. wynika, że z dniem 1 września 1976 r. wnioskodawca został przeniesiony na stanowisko specjalisty do spraw wynalazczości i patentów, zaszeregowany do 13 kategorii i otrzymał wynagrodzenie w kwocie 4.000 zł miesięcznie oraz premię zgodnie
z obowiązującym regulaminem premiowania pracowników umysłowych.
W książeczce ubezpieczeniowej wpisano natomiast, że wnioskodawca w 1976 r. otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 4.651 zł. Wysokość wynagrodzenia wnioskodawcy za ten rok Sąd przyjął z książeczki ubezpieczeniowej, jako bardziej korzystną dla wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w R. decyzją z dnia 15 stycznia 2014 r. przyznał wnioskodawcy T. B. emeryturę od dnia (...) r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U.
z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r. przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki:

1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3;

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat
dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a.

Wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie: od dnia 1 lipca 1948 r. do dnia 30 września 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 3 miesiące (art. 27 ust. 3 pkt 4).

W myśl art. 53 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emerytura wynosi:

1) 24 % kwoty bazowej, o której mowa w art. 19, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, oraz

2) po 1,3 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów składkowych,

3) po 0,7 % podstawy jej wymiaru za każdy rok okresów nieskładkowych

- z uwzględnieniem art. 55.

Przy obliczaniu emerytury okresy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, ustala się z uwzględnieniem pełnych miesięcy (art. 53 ust. 2).

Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176.

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne
i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu
(art. 15 ust. 6).

Powyższe łączy się z koniecznością udowodnienia wysokości podstawy wymiaru składek z wybranego okresu, stosownie do art. 116 ust. 5 powołanej ustawy zgodnie, z którym do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego.

Na podstawie § 21 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania
o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r. Nr 237, poz. 1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

W toku niniejszego postępowania wnioskodawca T. B. domagał się ostatecznie w trakcie rozprawy w dniu 4 czerwca 2014 r. przyjęcia wysokości wynagrodzenia z przedłożonego angażu z dnia 1 listopada 1974 r. w wysokości wynikającej z tego angażu i popartej układem Zbiorowym Pracy dla (...) Chemicznego z 28 grudnia 1974 r. z mocą obowiązującą od 1 stycznia 1975 r., tj. o przyjęcie, iż w okresie od 1 listopada 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze
w wysokości 3.400 zł i dodatek na kierowanie w kwocie 450 zł, tj. w sumie 3.850 zł miesięcznie, a za okres od 1 stycznia 1976 r. do 31 grudnia 1976 r. w wysokości po 4.651 zł miesięcznie, która to kwota wynika z legitymacji ubezpieczeniowej.

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało,
że roszczenie wnioskodawcy było słuszne. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika bowiem, że w okresie od 1 listopada 1974 r.
do 31 grudnia 1975 r. wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie
w wysokości 3.850 zł, na które składało się wynagrodzenie zasadnicze
w wysokości 3.400 zł i dodatek za kierowanie w kwocie 450 zł, co wynikało
z przedłożonego przez wnioskodawcę angażu z dnia 1 listopada 1974 r. Natomiast wysokość wynagrodzenia za 1976 r. Sąd ustalił na kwotę 4.651 zł miesięcznie, która to kwota wynika z wpisu w legitymacji ubezpieczeniowej
i została potwierdzona przez przesłuchanego w sprawie świadka L. P. oraz wnioskodawcę.

W związku z powyższym na zobowiązanie Sądu organ rentowy dokonał wyliczenia wysokości emerytury wnioskodawcy przy założeniu, że w okresach od 1 listopada 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. wynagrodzenie zasadnicze wynosiło 3.400 zł plus dodatek za kierowanie 450 zł, tj. łącznie 3.850 zł miesięcznie, a od 1 stycznia 1976 r. do 31 grudnia 1976 r. – wynagrodzenie miesięczne wynosiło 4.651 zł.

ZUS sporządził wersję roboczą decyzji o przeliczeniu emerytury z dnia 29 lipca 2014 r. i przeliczył wnioskodawcy emeryturę od 24 grudnia 2013 r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto: przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1975 r. do 2012 r., wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 85,42 %. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 85,42 % przez kwotę bazową 3.080,84 zł wyniosła 2.631,65 zł. Podstawa wymiaru po waloryzacji od 1 marca 2014 r. wyniosła 2.673,76 zł. Wysokość emerytury po waloryzacji od 1 marca 2014 r. wyniosła 2.287,57 zł.

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury uwzględniono lata 1975-1976, 1978-1981, 1983-1989, 2002-2003, 2005-2006, 2008-2009, 2012 i przyjęto zarobki – dochód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za 1975 r. w wysokości 46.200 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł 98,39 %), a za 1976 r. – 55.812 zł (stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za rok kalendarzowy wyniósł 108,64 %).

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dał podstawę do ustalenia podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy T. B. przy przyjęciu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 85,42%, jak w wersji roboczej decyzji ZUS z dnia 29 lipca 2014 r., począwszy od 28 grudnia 2013 r., tj. daty złożenia wniosku o emeryturę.

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa oraz w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono, jak w sentencji wyroku.